بررسی عوامل شکل گیری زندگی کوچ نشینی در ایل بختیاری

ترکیب اجتماعی جمعیت ایران متشکل از سه جامعه شهری، روستایی و صحرانشینی است؛ صحرانشینان بر اساس شیوه زندگی و معیشتشان به دو جامعه عشایری و ایلی تقسیم می‌شوند. در واقع جامعه عشایری همان شیوه اولیه زندگی و معیشت ایلی است که به مرور زمان با گرایش و وابستگی به زمین، به جامعه ایلی نیمه صحرانشین و یکجانشین تبدیل شده است. جامعه عشایری زندگی کوچی دارند، اسکان یافته نیستند و همیشه زیر چادر زندگی می‌کنند. جمعیت آنها نسبت به ایلات نیمه صحرانشین و یکجانشین کمتر است و معیشت آنها تنها از راه دامداری تأمین می‌شود. در حالی که جامعه ایلی الزاماً کوچ رو نیستند و در کنار تولید دام و فرآورده‌های دامی به کشاورزی و تولید صنایع دستی نیز می پردازند و سلسله مراتب سیاسی- اجتماعی دارند. در این پژوهش پس از بررسی خاستگاه نژادی بختیاری‌ها و ساختار اجتماعی - سیاسی ایشان به عوامل شکل گیری و تداوم زندگی کوچ نشینی در ایل بختیاری پرداخته می‌شود.